Etappe 22 Venlo-Swalmen 23km

Donderdag 6 juni 2013 : Venlo – Swalmen 23 km

Grenspaal Duitsland

Onze trein zoeft door een zonovergoten landschap richting Venlo.We hebben nog nooit zulk stralend en warm weer gehad. De afgelopen weken waren koud en winderig en met weinig zon. Met zonnebrillen en hoge factors en voldoende water en proviand zijn we er helemaal klaar voor. We hebben van te voren hard geoefend misschien achteraf iets teveel….maar daarover later. Half 12 arriveren we in Venlo en zetten er de pas in. We hopen nog een kop koffie te krijgen maar het hotel en de brasserie aan de Kaldenkerkenweg  mogen vanwege allerlei vage redenen ons niets aanbieden. Gelukkig mogen we in de rokerige kelder wel gebruik maken van het toilet. De ongezond ogende eigenaar spreekt ons in onvervalst Limburgs aan. Soms is er geen touw aan vast te knopen. We moeten verder en we bedanken hem vriendelijk. Als snel verlaten we Venlo. De zon staat hoog aan de hemel en we zijn blij als we het verkoelende bos inlopen.

 Een groot bord geeft aan dat het Pieterpad gewijzigd is, maar een alternatieve markering is onvindbaar. Een jogger zegt dat we gewoon de route kunnen lopen en we wagen het erop. Door holle smalle bospaden vervolgen we onze weg en staan niet veel later voor de nieuwe A73 . We kunnen er niet overheen en niet onderdoor dus moeten we er omheen. We proberen als echte overlevers ons een weg te banen door het dichte bos en staan dan ineens voor een drassige ven. Weer terug langs de snelweg dan maar . We zien een viaduct en via allerlei omwegen komen we aan de overkant. Daar moeten we de markering weer zien te vinden. Aangekomen in Tegelen kochten we bij de PLUS wat proviand.

In de schaduw aten we op een muurtje onze lunch. We vroegen aan twee Turkse vrouwen of ze een foto wilden maken maar dit zorgde voor een flinke spraakverwarring want ze dachten dat we foto's van hen wilden maken. Uiteindelijk begrepen ze dat ze foto's van ons moesten maken en konden ze er hartelijk om lachen en hadden ze er veel plezier in om ons vast te leggen. In Tegelen komen we ook twee bejaarde dames tegen.  Ze snappen er niets van… in deze hitte bepakt en bezakt nog helemaal naar Swalmen. Ze schudden hun grijze hoofd. We moeten volgens de dames als maar rechtdoor maar ons gevoel zegt iets anders. Uiteindelijk worden we door een vriendelijke dame de goede kant opgewezen en zijn we zo’n 2 kilometer verder weer op het goede pad. We zijn blij als we de vertrouwde rood- witte markering weer regelmatig waarnemen. We lopen precies op de grens van Nederland - Duitsland. Niet veel later moeten we naar rechts maar staan we voor een enorme zandafgraving.

We weten niet meer waar we goed aan doen en er is wederom geen alternatief. We moeten nog zo een eind. Uit het bos doemen opeens twee wandelaars op. Het is een echtpaar dat hier geboren en getogen is en de omgeving op hun duimpje kent. Dankbaar maken we gebruik van hun aanbod om met hen op te lopen totdat we de route weer kunnen oppikken. De man vertelt enthousiast over de omgeving. En zo hebben we opeens een gids die ons wederom op het goede spoor zet. Toeval ? Wij ervaren het niet zo en bedanken deze mensen vriendelijk. We komen bij café De Grens en nemen plaats op het rokerige terras. Het terras is overvol met 65 + en de elektrische fietsen staan op een rij. We genieten van een heerlijk groot en koel glas cola en verlaten toch vrij snel het rokerige terras. Weer de gezonde boslucht in. We genieten van de prachtige natuur. We zien vele vlindersoorten, blauwtjes, gehakkelde aurelia, vele koolwitjes en citroenvlinders, en tot onze verbazing laat een koninginnenpage ons in haar volle glorie zien.

Ik ben helemaal euforisch. Ik ben misschien erg enthousiast en uitbundig maar Nellie kan er smakelijk om lachen. Aan de kant van de weg ziet Nellie opeens een das scharrelen. Voordat we onze camera’s paraat hebben verdwijnt hij tussen de varens. We wachten nog geruime tijd en zien af en toe een glimp en horen veel gekraak. Mooi om zo te mogen genieten van alles wat God geschapen heeft.  

We denken op ons Pieterpad ook aan Pieter en Elise en leven op afstand mee .Kwart over 6 zijn we dan bij Herberg de Bos en ploffen neer op het terras. We krijgen de sleutel van onze trekkershut en rusten even uit. Om half 8 schuiven we in de avondzon aan op het zomerse terras en genieten van een overheerlijke wienerschnitzel met veel verse groenten waaronder asperges. We hebben ook nog wel een gaatje voor een ijsje. De Herberg ligt midden in het bos en we voelen ons toch wat ongemakkelijk omdat alle werknemers naar huis gaan en in de overige  trekkershutten allemaal potige Polen overnachten. Wij daar als twee blonde dames en mannen die misschien al weken van huis zijn en  niet vies zijn van wat drank... We gedragen ons zo onopvallend mogelijk en sluiten ramen en deuren. We voelen ons veilig in Zijn hand.  We hebben een handige Bijbelapp geinstalleerd - dat scheelt weer gesjouw - en lezen nog een stukje uit Johannes 1. We danken God voor deze prachtige dag en slapen in alle rust.